Het eerste compliment van mijn vader! ❤️

Wat een moment! Amelia had een expositie van haar kunstwerken. En ja, ook haar papa kwam eens een kijkje nemen. En, zoals wel meer mensen ervaren, heeft of had Amelia niet zo'n heel goede band met haar vader.

In haar jeugd ervaarde Amelia nooit eens een compliment van haar papa. Integendeel, ze werd eerder gewezen op de dingen die ze niet zo goed deed.
Daarbovenop was de sfeer thuis ver van optimaal. Als kind maakte Amelia dingen mee die nu zeker niet meer door de wettelijke beugel zouden kunnen.

Amelia groeide op en had, helemaal onbewust, de conclusie over zichzelf getrokken dat ze 'niet goed genoeg' was. Ze voelde zich benadeeld en had ook een heel negatief oordeel over haar vader meegenomen. Dit gebeurde echt zonder dat ze dit bewust wist.

Ze was innerlijk eigenlijk heel boos op haar vader en toch voelde ze zich verplicht om op volwassen leeftijd nog van alles voor hem te doen. Zelfs een etentje op kerstmis durfde ze niet echt te weigeren. Heel dubbel, toch?

Haar moeder was al lang overleden en daar had Amelia het na 20 jaar nog heel erg moeilijk mee.  Het was alsof het verdriet maar niet verminderde door de jaren. Na 20 jaar kon ze niet via de begraafplaats rijden zonder een intense huilbui. Ook al had ze al heel veel sessies bij de psycholoog gelopen, dit fenomeen verminderde niet.

We zijn ongeveer 3 jaar later. Amelia had zich aangemeld voor '1 jaar Me-time', het inspirerende jaartraject, om dit verdriet kwijt te raken. Het maakte haar namelijk ziek. Amelia gebruikte de training, zette de inzichten om en al snel kwam er een verandering.

In de training zien we het leven als een dans. En je danst ofwel op een dansvloer van tekort, een dansvloer waar dingen anders hadden moeten zijn, waar je verwijten hebt naar anderen, het leven en ook naar jezelf. Want je denkt dat het verleden, de anderen of jij zelf anders had moeten zijn. Bij Amelia representeerde zich dat door het gevoel 'niet goed genoeg' te zijn en een negatieve mening over haar vader te hebben.

Op deze dansvloer van tekort moet je jezelf steeds weer bewijzen, je danst om een bepaalde indruk (niet) te maken en je deelt in in goed en slecht. Het kost je op deze dansvloer des levens heel veel energie om steeds weer de 'goede' te moeten zijn. Dan kan je de slechten bestraffen.
Dit trok zich door in het leven van Amelia. Ze zag in alles de tekorten, ze bleef zich vaak benadeeld voelen en het was moeilijk tot onmogelijk om een echte mooie vervulde relatie aan te gaan.

Maar Amelia ging stap voor stap, door de oefeningen in 1 jaar Me-time toe te passen, wisselen van dansvloer. Ze ging leven en dansen op een tweede mogelijke dansvloer. Dit is de dansvloer van Vervulling. En op deze dansvloer dans je niet meer om iets te bewijzen. Je danst en leeft niet meer om gelijk te hebben over iets. Je danst, vrij van oordelen, enkel en alleen om jezelf tot expressie te brengen. Enkel zonder oordelen kan je op deze dansvloer dansen en kan je echte Liefde ervaren.

Amelia bloeide open. Ze ervaarde meer levensvreugde. Ze kon langs de begraafplaats van haar moeder passeren met een intens gevoel van liefde en dankbaarheid.

Het was zo mooi om Amelia op deze manier te zien leven.

Ook de negatieve Context (niet-bewuste, maar sterk werkende overtuiging) over haar vader gaf ze stap voor stap op.

En vreemd genoeg, ze voelde ook meer liefde naar hem en kon terzelfdertijd ook meer haar grenzen aangeven zonder schuldgevoel.

Zo mooi om liefde te ervaren. Ook voor mij. Daarvoor geef ik deze training!

En afgelopen week belde Amelia me op: 'Hey Johan, ik gaf een tentoonstelling deze week en mijn vader was er ook. Weet je wat hij zei? Hij zei: 'Proficiat met je werk. Het is prachtig!'. 

'Het is de eerste keer dat ik een compliment krijg van mijn vader!', zei ze me heel erg enthousiast.

Ik was geraakt, ik kon haar vreugde en liefde voelen. Het was één van de mooiste momenten in mijn contextuele loopbaan.

Het eerste compliment van mijn vader.

En nu komt het! Als je dit leest zou je geneigd zijn te denken dat Amelia's vader eindelijk inzicht heeft gekregen. Je zou kunnen denken dat het tekort bij Amelia eindelijk, na al die jaren, werd opgevuld door haar vader.

Waarschijnlijk iets waar vele mensen, die ook smachten naar erkenning, naar verlangen. Dat de erkenning waar ze op hopen eindelijk komt.

En toch is het niet zoals het lijkt. 

Deze erkenning kwam niet door een verandering van de buitenwereld, niet door een verandering bij de papa, maar een transformatie bij Amelia zelf!

Want als het een verandering in de buitenwereld zou zijn geweest, zou het betekenen dat haar vader eindelijk veranderd is.
Iets waar heel vele mensen die onze trainingen niet volgen heel stiekem op hopen. 😉

Niets is minder waar. Jij weet zo goed als ik dat de oplossingen niet uit de buitenwereld komen. De echte oplossing komt van binnenuit!

Dat is de reden dat ik een ongelofelijk blij en vreugdevol gevoel heb als ik dit te horen kreeg van Amelia.
Ik kon wel dansen en springen 🕺🏼💃🏼 van blijdschap.

Het liefdeskanaal openen.

Het was voor mij namelijk duidelijk dat de vader niets had veranderd. Hij had niet jaren een training gevolgd. Het was het kanaal van Amelia wat was geopend. Haar kanaal van de liefde was weer open.

Het was heel waarschijnlijk niet de eerste keer dat de vader van Amelia een complimentje gaf, maar wel de eerste keer dat Amelia een compliment van haar vader bewust ervaart.

Want het is onwaarschijnlijk dat een vader nooit, maar dan ook nooit eens een complimentje geeft, hoe klein ook. Maar op de dansvloer van tekort, angst en wantrouwen, dan kan je dit niet horen of aannemen.

En stel dat het toch mogelijk is dat een vader echt nooit, ook niet het kleinste, complimentje geeft en dat dan toch plots zou doen. Dan zou je op een dansvloer van tekort dit nooit horen. Het zou gewoonweg niet aankomen bij Amelia in vervulling en blijdschap. Ze zou zeker denken dat hij het enkel zei om iets anders te bekomen of om een goede indruk te maken of een ander voordeel voor zichzelf zou hebben.

Het was voor mij het bewijs dat het liefdeskanaal van Amelia weer helemaal stroomt. Dit is een voorbeeld van dansen en leven op de dansvloer van Vervulling en echte liefde. Wat een transformatie!

Het liefdeskanaal van Amelia is open!

En hoe meer dit kanaal open is, hoe meer innerlijke rust, innerlijke vrede en liefde je kan ervaren.

Dit is het extreem mooie aan mijn werk. Ik ben Amelia oneindig dankbaar 🙏❤️🙏

Dagelijks tref ik mensen die met het gevoel rondlopen 'niet goed genoeg' te zijn, zich minderwaardig voelen of negatieve gevoelens naar hun ouders toe hebben. Ik zie vele mensen die hunkeren naar de erkenning van hun ouders of één van hen. Velen denken echt dat deze erkenning een verschil zou maken in hun huidige en toekomstige leven.

Herken je dat?

Dan dans en leef je heel waarschijnlijk op de dansvloer van tekort en angst, zonder het te weten, zonder het te beseffen.
Je danst waar 99% van de mensen dansen.

En het mooie is dat je niet hoeft te wachten op de verandering van buitenaf en van anderen.
Je kan alles veranderen door een innerlijke transformatie!

Wil je ook ervaren hoe het is op de dansvloer van Vervulling, Liefde en Vertrouwen?

Neem dan even contact met me op! Het is zo de moeite waard!