Het gevoel om veel te ‘moeten’.

Vandaag leerde ik die jonge man kennen, laat ons hem Ben noemen. Vitaal, levenslustig en goesting in de ogen, zo zag hij er uit. En toch had hij rugklachten en zat er een soort zwaarte in zijn leven.

Ben had enkele jaren geleden de job van zijn leven. Hij runde een winkel, deel van een grotere keten, en dat ging goed. Toen kreeg hij de kans op promotie. Hij kon een nog grotere winkel runnen, een uur rijden van huis, en dat was voor hem wel de enige mogelijke tussenstap naar een nog grotere stap in zijn carrière.
Ben besliste en begon met volle goesting voor een onbepaalde tijd in de nieuwe winkel. Het gaat goed, Ben rijdt ’s morgens en ’s avonds een uur naar het werk en heeft het in het begin naar zijn zin.

Ondertussen hebben Ben en zijn vrouw 2 kinderen het levenslicht geschonken. De oudste is 16 maand, de jongste 7 weken. Het is echt een prachtig gezinnetje. Voor Ben echter, wordt het lastig, hij mist al eens een nachtje doorslapen en zijn dagelijkse tripjes worden steeds zwaarder voor hem. Er sluipt ongemerkt zo een gedachte bij hem binnen van: ‘had ik het geweten, dan was ik toch dichter bij huis blijven werken’ en ‘ik had toch beter de termijn van dit werk beter afgesproken’.
Ben, ook al is hij een positieve, jonge kerel, voelt zich plots gevangen door zijn eigen keuze. Het is alsof hij de dingen ‘moet’ doen in zijn leven en dat heeft zijn uitwerking op zijn werk, maar ook thuis. Hij is vermoeider, minder welgezind en sneller te irriteren. Hij krijgt ook rugpijn, het meest door met de auto te rijden van en naar het werk.

Ken je dit ook, dat je de indruk hebt veel te moeten. Je moet weer gaan werken en je moet nog dit en dat doen voor de kinderen en je moet nog naar de winkel?
En enkel die gedachte van te ‘moeten’ neemt al het plezier weg van de dingen die je voorheen misschien wel heel graag deed.

Het nadeel van ‘moeten’ is dat je niet meer echt het gevoel hebt zelf te beslissen. Je wordt ahw geleefd en hebt het gevoel geen keuze te hebben. De omstandigheden bepalen de dingen die jij doet. Je ervaart jezelf, onbewust, als slachtoffer van de dingen die je ‘moet’ (die je heel waarschijnlijk zelf vroeger koos), in een modus van ‘eigenlijk wil ik dit niet’ of ‘het had toch beter anders geweest’. Dit kost enorm veel energie en voedt een tekort-denken van: ‘dit had toch anders moeten zijn’. Het brengt veel zwaarte in je leven en je raakt sneller geïrriteerd en uitgeput. Je hebt al eens nood aan me-time!

De oplossing ligt gelukkig niet in de omstandigheden. De sleutel ligt ook hier bij jezelf. In onze trainingen oefenen wij de mensen in vervullings-denken zodat voor tekort-denken geen plaats meer is. Een kleine stap richting vervulling kan al zijn dat je dit ‘moeten’ uit je leven bant. Je vervangt het door echt vrij te kiezen.
Als je denkt: ‘ik moet vandaag weer gaan werken’, dan klopt dat eigenlijk niet. Je moet het op zich niet, je kan het ook laten en bvb de maandag nooit opdagen op je werk, alleen is de kans dan reëel dat je je job verliest. Wil je dat? ‘Ja, maar als ik mijn werk anders verlies, dan moet ik toch’, hoor ik je denken. Ja, je kan het zo zien maar eigenlijk klopt dit niet. Je wilt dan keuzes kunnen maken zonder consequenties, en dat is in dit universum onmogelijk. Je zou als het ware willen douchen en niet nat willen worden. Als je echt kiest om je werk te behouden, dan kies je ook om te gaan werken.

Voor Ben was het een bevrijding dit nog eens bewust te worden. Het betekent niet onmiddellijk dat hij zijn werk opgeeft en weer dicht bij huis gaat werken, want op zich is dit echt wat hij wilt. Het is veeleer weer echt bewust te kiezen. Hij heeft het er nog eens over met zijn vrouw, kan in een totaal perspectief, waarin carrière en familie wordt besproken, nog eens echt opnieuw kiezen en ja, het blijft soms heel lastig voor Ben met zijn kleine kinderen en zijn job, maar de kwaliteit in zijn leven is toch anders. Hij heeft het stuur weer zelf in handen als hij echt zelf kiest.

Waar kan jij je ‘moeten’ vervangen door een eigen keuze? In welke levensgebieden (persoonlijk, relatie, werk of financieel) heb jij de indruk veel te ‘moeten’ en je vrije keuze te verliezen? Kijk eens wat er bij jou nodig is voor een echte vrije keuze, en weet, die is er altijd (met consequenties). En, het brengt je misschien wel op heel andere ideeën, waar je vroeger helemaal niet had bij stilgestaan.

Onze missie is dat iedereen in Vlaanderen denkt, voelt en handelt in vervulling. We weten dat dit in elk geval voor iedereen mogelijk is.
Zie je niet voor jezelf hoe je hier uit komt? Contacteer ons voor een gratis verkennend gesprek. We ondersteunen je graag!

In ons inspirerende jaartraject wordt je getraind in vervullings-denken. Op die manier maak je van je leven één lange ME-time, je doet enkel nog waarvoor je zelf kiest, niets moet.
Eén van de sleutels van vervulling is dat je je leven zelf in de hand neemt en je niet als slachtoffer door je eigen leven sleurt.
Heb je daar zin in? Neem dan deel aan het ‘1 jaar ME-time’ jaarprogramma.

Misschien heb je nu wel weerstand tegen dit artikel en denk je: ‘ja, dat is makkelijk gezegd, bij mij is dit toch niet mogelijk’. Dit is echt begrijpelijk, want voor vele mensen is vervullingsdenken bijna onvoorstelbaar geworden.

Interessant is te onderzoeken waarom zoveel mensen vasthouden aan hun tekort-denken, waarom zoveel mensen (deels niet-bewust) denken te moeten ‘moeten’. Wat is er zo lucratief aan zogenaamd verplicht te worden?

Het wordt duidelijk aan het verhaal van Ben. Stel dat Ben enkele jaren zo verder doet. Hij gaat ‘eigenlijk’ tegen zijn zin werken, eerder in een staat van opoffering, dan wordt het echt lastig voor hem. Zijn lichaam ondersteunt hem daarin met wat klachten, wat alles nog zwaarder maakt. Stel je voor dat Ben dat zo’n 10 jaar volhoudt, dan komt ongetwijfeld het moment (en ook dit kan weer niet-bewust optreden) waar zijn systeem denkt: ‘nu is het eens aan mij’. Je blijft een recht houden op compensatie, een compensatie van je partner, van het leven, van het universum.

In een staat van ‘opoffering’ dingen doen, is geen uitdrukking van vervulling. Een van de mooiste voorbeelden is toch met kinderen. Als je state of mind met je kinderen is dat je alles voor hen moet opgeven, dan doe je alles in een tekort-modus. Het is heel begrijpelijk, maar heeft wel gevolgen. Eerst en vooral voor jezelf, je doet het niet met 100% goesting en je voelt je dus slachtoffer en geleefd. Maar misschien nog belangrijker zijn de gevolgen voor de kinderen, ze leven in een soort modus (en dat wordt natuurlijk niet uitgesproken) van ‘last’ of ‘belasting’. Onuitgesproken (maar dat is het belangrijkste niveau) speelt ook iets van ‘ik heb nog recht op een compensatie’. Dit kan van de kinderen zijn, dit uit zich vaak later als ze iets doen wat je niet bevalt, dan wordt snel geopperd: ‘en ik die alles voor jou gedaan heb’ of aan het leven. Hier zoeken de meeste mensen naar ‘me-time’. Ik kan nu eens doen voor mezelf, ik heb mezelf al genoeg opgeofferd.

Ik weet, misschien klinkt het voor jou als moeilijk of onmogelijk, maar toch is het mogelijk dit alles in een context van vervulling te doen. Op het eerste gezicht een klein verschil, want je doet hetzelfde, maar in de kwaliteit van je leven, en in dat van je kinderen, is dit een immens verschil. Het gevolg is dat jouw leven één lange me-time is en dat de kinderen jou niets meer schuldig zijn….

Zin in zo’n leven? Laat het ons weten. Het verschil ligt niet in de omstandigheden, wel in het bewustzijn, in het denken. En dat kan je oefenen.

Laat maar weten wat je aan deze tekst had.

Johan