Papa
11 juni 2023Heb je angst voor afwijzing?
17 juli 2023
"Leven in het 'nu'. Alles 'wat is' toestemmen en accepteren zoals het is."
Dat is het streven van vele mensen en je leest het in vele spreuken.
Het 'nu' accepteren zonder je verleden voor de volle 100% toe te stemmen, is echter een illusie waarin je kortstondig al de rest even vergeet. Na dat korte moment loopt alles weer van vooraf aan.
Waarom werkt dit zo?
- Elke gedachte die in je (onder-) bewustzijn een 'tekort' in je leven brengt, fnuikt je eigen huidige vervulling.
- Je kan deze gedachtes kort even vergeten in een meditatie of een 'me-time' moment. Maar eigenlijk draait deze gedachte op de achtergrond steeds mee. Je bent er namelijk echt van overtuigd dat iets in je verleden beter anders was geweest.
- Als je een gedachte hebt, hoe pietluttig ook, dat dingen of jijzelf beter anders waren geweest, dan kan je per definitie het 'nu' niet voor 100% toestemmen.
- Want als het anders beter was geweest, dan zou er nu ook iets anders zijn dan dat 'wat is'.
Kan je nog volgen? ;-)
Waarom is het voor mensen zo moeilijk om hun verleden toe te stemmen?
- Een eerste reden is omdat mensen zo gewoon zijn om in 'tekort' te denken.
- Een tweede belangrijke (!) reden is dat mensen de indruk hebben dat, als ze iets 'toestemmen', ze het daarmee goed vinden of goedkeuren. Dat is echter niet zo.
- Een derde, niet zo goed klinkende, reden is omdat je met een 'tekort', een verwijt of een 'gekwetst zijn', eerder kan bekomen wat je graag wilt dan zonder dat tekort. Met een 'tekort' lijk je nog recht te hebben op een compensatie. Soms hoor ik bijvoorbeeld mensen zeggen: 'ik heb al genoeg meegemaakt'. Daarmee zeggen ze onuitgesproken dat het nu eens aan hen is om 'geluk' te hebben. Dus als je je tekort opgeeft, geef je ook je recht op compensatie op.
- Nog een vierde, heel belangrijke reden is omdat de meeste mensen zich niet kunnen voorstellen hoe je dingen die je niet leuk vindt uit je verleden écht toestemt. Regelmatig hoor ik mensen beweren dat ze geen onvoorwaardelijke liefde hebben gekend van hun ouders, anderen dat ze liefde tekort hebben gehad... Deze overtuigingen opgeven is vaak voorbij onze voorstelling. Maar toch is het mogelijk.
Het verschil tussen accepteren en toestemmen
Vaak hoor ik mensen zeggen: 'ik heb het geaccepteerd' of 'ik heb het een plaatsje gegeven'. 'Accepteren' is echter aanvaarden dat het zo is, maar tegelijk ook vasthouden aan de gedachte dat het beter anders had geweest. Iets een plaatsje geven is voor vele mensen een plaatsje waar je beter niet meer komt. En als je verschillende zulke plekjes hebt, dan verminder je je eigen speelruimte van het leven. Je kan het herkennen aan het feit dat je liever niet meer over dit thema spreekt.
'Toestemmen' is echt 'ja' zeggen aan alles wat er geweest is. Er is geen enkele gedachte meer dat iets niet had moeten zijn. Je hoeft geenszins elke situatie 'goed' of 'leuk' te vinden, maar je kan toestemmen dat er ook in jouw leven situaties mogen zijn die je liever niet had meegemaakt.
Leven in het 'NU'
Stel je voor dat je leven één groot 'Me-time'-moment is. Dat alles wat gebeurd is en alles wat nog komt voor jou is. Dan zal je merken welke fantastische persoon jij bent en hoef je die bevestiging niet meer bij anderen te zoeken. Je hoeft niet meer te proberen om in het 'nu' te zijn als je helemaal 'volledig' bent met je verleden. Dan ben je namelijk 'vervuld' in het heden en 'geïnspireerd' over de toekomst.
Dit is voor iedereen mogelijk, ook voor jou!
Wil je ook weten hoe dat kan?
Neem contact met ons op!
Dat is het streven van vele mensen en je leest het in vele spreuken.
Het 'nu' accepteren zonder je verleden voor de volle 100% toe te stemmen, is echter een illusie waarin je kortstondig al de rest even vergeet. Na dat korte moment loopt alles weer van vooraf aan.
Waarom werkt dit zo?
- Elke gedachte die in je (onder-) bewustzijn een 'tekort' in je leven brengt, fnuikt je eigen huidige vervulling.
- Je kan deze gedachtes kort even vergeten in een meditatie of een 'me-time' moment. Maar eigenlijk draait deze gedachte op de achtergrond steeds mee. Je bent er namelijk echt van overtuigd dat iets in je verleden beter anders was geweest.
- Als je een gedachte hebt, hoe pietluttig ook, dat dingen of jijzelf beter anders waren geweest, dan kan je per definitie het 'nu' niet voor 100% toestemmen.
- Want als het anders beter was geweest, dan zou er nu ook iets anders zijn dan dat 'wat is'.
Kan je nog volgen? ;-)
Waarom is het voor mensen zo moeilijk om hun verleden toe te stemmen?
- Een eerste reden is omdat mensen zo gewoon zijn om in 'tekort' te denken.
- Een tweede belangrijke (!) reden is dat mensen de indruk hebben dat, als ze iets 'toestemmen', ze het daarmee goed vinden of goedkeuren. Dat is echter niet zo.
- Een derde, niet zo goed klinkende, reden is omdat je met een 'tekort', een verwijt of een 'gekwetst zijn', eerder kan bekomen wat je graag wilt dan zonder dat tekort. Met een 'tekort' lijk je nog recht te hebben op een compensatie. Soms hoor ik bijvoorbeeld mensen zeggen: 'ik heb al genoeg meegemaakt'. Daarmee zeggen ze onuitgesproken dat het nu eens aan hen is om 'geluk' te hebben. Dus als je je tekort opgeeft, geef je ook je recht op compensatie op.
- Nog een vierde, heel belangrijke reden is omdat de meeste mensen zich niet kunnen voorstellen hoe je dingen die je niet leuk vindt uit je verleden écht toestemt. Regelmatig hoor ik mensen beweren dat ze geen onvoorwaardelijke liefde hebben gekend van hun ouders, anderen dat ze liefde tekort hebben gehad... Deze overtuigingen opgeven is vaak voorbij onze voorstelling. Maar toch is het mogelijk.
Het verschil tussen accepteren en toestemmen
Vaak hoor ik mensen zeggen: 'ik heb het geaccepteerd' of 'ik heb het een plaatsje gegeven'. 'Accepteren' is echter aanvaarden dat het zo is, maar tegelijk ook vasthouden aan de gedachte dat het beter anders had geweest. Iets een plaatsje geven is voor vele mensen een plaatsje waar je beter niet meer komt. En als je verschillende zulke plekjes hebt, dan verminder je je eigen speelruimte van het leven. Je kan het herkennen aan het feit dat je liever niet meer over dit thema spreekt.
'Toestemmen' is echt 'ja' zeggen aan alles wat er geweest is. Er is geen enkele gedachte meer dat iets niet had moeten zijn. Je hoeft geenszins elke situatie 'goed' of 'leuk' te vinden, maar je kan toestemmen dat er ook in jouw leven situaties mogen zijn die je liever niet had meegemaakt.
Leven in het 'NU'
Stel je voor dat je leven één groot 'Me-time'-moment is. Dat alles wat gebeurd is en alles wat nog komt voor jou is. Dan zal je merken welke fantastische persoon jij bent en hoef je die bevestiging niet meer bij anderen te zoeken. Je hoeft niet meer te proberen om in het 'nu' te zijn als je helemaal 'volledig' bent met je verleden. Dan ben je namelijk 'vervuld' in het heden en 'geïnspireerd' over de toekomst.
Dit is voor iedereen mogelijk, ook voor jou!
Wil je ook weten hoe dat kan?
Neem contact met ons op!
