De kunst van vergeven.

Pasen is niet alleen het einde van de vasten, het is ook het feest van de verrijzenis, het nieuwe leven, de transformatie. En of je nu gelovig of katholiek bent of niet, het maakt allemaal niet uit. Het gaat in deze tekst helemaal niet over het geloof en al helemaal niet over de kerk.

Vergeven heeft nu eenmaal bij heel veel mensen een 'gelovige' bijklank en roept, zeker in onze tijd, wat weerstand op. Mede door het feit dat de meeste mensen met vergeven niet verder komen dan 'ik vergeef het je', als een soort almachtige God die fouten van de ander vergeeft. Maar je blijft dan wel in je gedachten zitten met het feit dat de ander (en vaak ook jijzelf) iets verkeerd hebt gedaan.

Pasen is ook symbolisch voor Jezus die de schuld van alle mensen op zich heeft genomen. De bedoeling moet zijn geweest om de mensen te bevrijden van schuld, te bevrijden van goed en van kwaad en daar kunnen we enkel vaststellen dat dit helemaal niet is gelukt.

Ken je het dat je de schuld op iemand anders steekt? Omdat ik x of y beleefd heb in mijn leven, kan ik nu ..... niet meer. Of ik ben nu zo perfectionistisch of controlefreak omdat mijn ouders ...... Of omdat mijn ex mij bedrogen heeft, kan ik nu niet meer vertrouwen. Of je voelt je zo schuldig omdat je iets verkeerd gedaan hebt, ook al is het jaren geleden. Zo vertelde me een zeer vitale vrouw van middelbare leeftijd dat ze zichzelf nog steeds niet kon vergeven dat ze 30 jaar geleden gescheiden was en daarmee haar zoon niet het zogenaamde perfecte leven heeft gegeven. Ondertussen is ze al 25 jaar samen met haar huidige partner en gaat alles goed. Maar dit schuldgevoel blijft maar knagen en vul zelf maar even in welk effect dit heeft op de kwaliteit van haar leven.

Waarom vergeven?

Dit is een klassieker: vergeven doe je voor jezelf. Je bevrijdt er jezelf mee, niet de ander. Je keurt de daad van de ander daarmee niet goed, maar je stemt toe dat jij dit hebt beleefd.
Je vergeeft dus om jezelf te bevrijden. Als je hierin slaagt, dan heeft het gebeurde nu en in de toekomst geen invloed meer op jou. Je kan weer vrij leven alsof dat niet was gebeurd, zonder het daarvoor te verloochenen of te ontkennen. Dit laatste wordt maar al te vaak gedaan waardoor de negatieve emoties ervan worden weggestopt en zich vroeg of laat lichamelijk of emotioneel toch uiten. Dit is niet de bedoeling. Vergeven is de pijn echt wel beleven, voelen en er intens naartoe gaan, maar er niet meer uit ageren.

Het zou dus eigenlijk simpel moeten zijn, want je hebt er enkel zelf een voordeel bij. Elke dag die je niet vergeeft, is een dag waarin de gebeurtenis nog zijn werking heeft op jou. Ik zou zeggen, dat heeft diegene die jou dat heeft aangedaan, niet verdiend.  De werking van het gebeurde kan enkel jij stoppen. Niemand anders.

Als het makkelijk zou moeten zijn en enkel voordelig voor jezelf maar toch moeilijk blijkt voor heel vele mensen, dan is de vraag die zich hier opdringt: waarom niet vergeven?
En laat deze vraag maar eens goed inwerken.

Antwoord er niet zomaar op of wuif ze niet weg.

Welk voordeel denk je dat de ander zou hebben als jij vergeeft en dat gun je hem/haar niet?

Ken je Eva Mozes Kor? Zij was in de 2de wereldoorlog met haar hele familie opgepakt door de Nazi's. Haar ouders en één zus werden onmiddellijk vermoord in de gaskamers. Zij en haar tweelingzus, Miriam, ondergingen maandenlang experimenten van Dr Mengele.
Zij vergaf de Nazi's om zichzelf te bevrijden.

Belangrijk hierbij is dat ze op heel wat weerstand botste. Mensen konden niet begrijpen dat je dit kon vergeven. Misschien begrijp jij dit ook niet, en dit is heel begrijpelijk.
Maar dan komt de vraag opnieuw: waarom de Nazi's niet vergeven? (Deze vraag is niet bedoeld als bevel of aanraden dat je dat beter zou doen, maar wel als geïnteresseerde vraag naar de redenen waarom niet)

En dan kom je dichter bij het antwoord.

Dan worden zij niet meer gestraft.  Je hebt geen recht op wraak meer.

Hoe vergeef je?

Zoals hierboven al vermeld is vergeven niet zoals de meesten dat doen. Jij hebt iets verkeerd gedaan en ik vergeef je. Dan blijf je steeds nog wel met het prangende idee zitten dat de ander iets verkeerd deed en jij bent de goede.

Craemer en Craemer komen met een mooie actieve vorm van vergeven: je recht op wraak opgeven.

Hiermee keur je de daad van de ander niet goed, maar je stopt met jezelf te wreken. Je stopt je eigen gevecht en zo bevrijd je jezelf.

Zelf heb ik door contextuele coaching naar Craemer ontdekt hoezeer ik in schuld ben opgevoed. Ik was me er tot dan toe helemaal niet van bewust. Het was voor mij zo normaal, dat ik er nooit zelf een vraag over had. En iedereen rondom mij deed dit ook. Vaak had ik een schuldgevoel, ik wilde heel vaak een goede indruk maken, of zeker geen slechte. Ik wilde vaak de 'goede' zijn en deed dan dingen die ik eigenlijk niet wilde. Het was ook heel belangrijk toen dat het zeker niet mijn schuld was als iets gebeurde (of dat ik de schuld helemaal op mij nam). En zo was mijn hele leven ingedeeld in goed en in slecht, in juist en in fout. En ik wilde geen fouten maken. En indien wel, dan maakte ik ze goed met een enorm schuldgevoel.

Toen ik ontdekte dat schuld geen 'natuurlijk' gegeven is, maar een door de mens gemaakt concept door de indeling in goed en slecht (en ik bedoel hier niet de juridische schuld als je je niet aan de regels hebt gehouden), kon ik dit uit mijn leven bannen. Een training van vele jaren en die is nog steeds aan de gang.

Voor mij was dat één van de meest bevrijdende gebeurtenissen in mijn leven.

Nu, zovele jaren later, kan ik dankzij mijn trainingen zoveel mensen helpen bevrijden van 'schuld'. Ze knopen weer aan met het 'natuurlijke denken en leven' en maken een hele transformatie door.

Vandaar deze tekst ter gelegenheid van Pasen. Het is voor mij een feest van al die mensen die deze transformatie hebben gemaakt en hun leven een andere kwaliteit hebben gegeven met veel meer innerlijke rust en vrede (want het vechten en zichzelf willen bewijzen is voorbij) en een groter gevoel van gelukkig zijn.
>> bekijk op deze pagina enkele testimonials (onderaan de pagina) <<

Interesse om ook je levenskwaliteit te verhogen?

Wil je ook meer geluk in je leven, en sta je open voor het idee dat de sleutel bij jezelf ligt?

Meld je aan voor 1 jaar me-time of kom naar één van de info-avonden.