Voor iedereen die weer 100% grip op zijn leven wilt.

Op deze internationale dag van het slachtoffer wil ik bijdragen tot het verzachten van het leed en het verminderen van het lijden van mensen.

Het treft me steeds weer dat elk mens leed ervaart en lijdt. Ik denk aan vrienden van mij waarvan hun dochter vorig jaar is gestorven op 32 jarige leeftijd, ik denk aan de mevrouw uit mijn praktijk die één zoon heeft verloren in een auto-ongeval, een tweede zoon levenslang zwaar gehandicapt is in een ander ongeval, ik denk aan een moeder uit mijn dichte familie die haar kinderen niet meer ziet, aan de vele mensen die worstelen na hun scheiding, aan de mensen die geslagen en misbruikt werden, bestolen en beroofd, maar ook aan de mensen die zich benadeeld voelen door het leven, die zich niet aanvaard voelen, geen liefde genoeg hebben ervaren, zich niet goed genoeg voelen, spijt hebben van vroegere beslissingen, noem maar op.

Er bestaan geen mensen die geen leed ervaren (hebben). En de mate van leed is absoluut ongelijk verdeeld.

Als je de mensen vraagt: 'Wie voelt zich slachtoffer in zijn leven?'
Dan steken de minste mensen hun hand de lucht in.
Hoor je hen nadien hun verhaal vertellen, dan is de rol die zij in dat verhaal spelen bijna steeds de slachtofferrol.
Het is dus iets wat we ons niet echt bewust zijn.

Het is dus onze aller internationale dag.

Het raakt me zo om te horen wat voor leed sommige mensen echt wel moeten dragen 💝. En hoezeer je dit leed uit deze wereld wilt, het lukt je niet.

Daarom is het zo mooi dat ik dit beroep kan uitoefenen.

Het leed kan je niet verminderen maar het lijden wel!

En misschien heb je het al gemerkt, maar de mate van leed en de mate van lijden hebben niets met elkaar te maken!
Zo heb ik al vele mensen gesproken die een ongelofelijk leed hebben meegemaakt, ik denk bijvoorbeeld aan de bovenbeschreven mevrouw die van haar 3 zonen één verloor en één gehandicapt zag worden in twee verschillende auto ongevallen. Een enorm leed viel haar te beurt. En toch is dit één van de gelukkigste vrouwen die ik ken.
Ik heb al heel wat andere mensen gesproken die qua objectief leed bijna niets hebben meegemaakt hebben maar toch enorm lijden.

Beiden zijn slachtoffers en benader je met respect voor hun leed en hun lijden.
Het punt wat ik wil maken is dat leed en lijden niets met elkaar hebben te maken.

Aan leed kan je niets doen, het is hetgeen gebeurt of gebeurd is.
Lijden heb je voor een groot stuk in de hand.

Er is dus een groot verschil tussen slachtoffer zijn (= het leed wat je overkomt) en het slachtofferstandpunt innemen (= je benadeeld voelen en/of de schuld weggeven).

Op deze internationale dag van het slachtoffer wil ik bijdragen door dit verschil, deze onderscheiding te belichten.

Niemand kan het slachtoffer-zijn verminderen. Je kan de gebeurtenissen niet meer terug draaien. Je kan hier enkel aanwezig ZIJN.

Het slachtofferstandpunt is een standpunt in ons bewustzijn, in ons denken. Het is een standpunt die ons heel erg wordt geleerd. Kijk maar eens in onze dagelijkse woordenschat: 'Dit maakt me blij', 'Je ontgoochelt mij', 'Ik vertrouw geen mannen meer want mijn ex heeft mij bedrogen', 'Omdat ik te weinig liefde heb ervaren van mijn ouders, kan ik nu geen hechte relatie aangaan', 'Het maakt mij verdrietig', 'Het gevoel overmande mij', 'Jij maakt me boos', enzovoort, enzovoort.
In elk van deze uitdrukkingen is het de externe factor die voor de reactie bij mij zorgt. Net alsof ik daar volledig buiten sta en niets kan aan doen.

Onze dagdagelijkse taal is doorspekt met slachtoffertaal.

Het is, met andere woorden, door een externe gebeurtenis dat ik iets niet kan, me zo voel, of een nadeel heb.

Nu hoor ik je denken: 'Ja, maar dat is toch gewoon hoe we het zeggen, daar is toch niets mis mee!'

Inderdaad, er is helemaal niets mis mee en ja, (bijna) iedereen spreekt op die manier.
Maar het is niet zo onschuldig als je denkt. Onze taal verraadt onze manier van denken.

En zo heb ik het woord genoemd: schuld!

Doe je mee met de volgende oefening? Gewoon om je bewust te worden van iets.

Oefening:

Wees eens eerlijk met jezelf en doe volgende oefening eens mee.
Je schrijft alles op waarvan je dacht dat het anders had moeten zijn in je verleden. Alles!
Bijvoorbeeld: 'Mijn ouders hadden meer tijd moeten maken voor mij', 'Mijn ex had me niet moeten bedriegen.', 'Ik had nooit moeten trouwen.', 'Mijn vader had me de vrije keuze moeten laten ivm mijn studie', 'Ik had dat ongeval nooit mogen meemaken.', 'Mijn ouders hadden meer liefdevol met elkaar moeten zijn.', 'Mijn ouders waren beter gescheiden.' 'Mijn ouders hadden moeten samen blijven.'
Schrijf eens alles op waarvaan je denkt dat het anders had moeten zijn in je leven. Doe dat eerst, alvorens verder te lezen!

Deel 2:
Neem je lijstje die je hebt opgeschreven en schrijf bij elk item op wat in je huidige leven anders is, omdat je dat (niet) hebt beleefd.
Bijvoorbeeld: 'Ik heb nu moeite om mij aan een partner te binden omdat mijn ouders nooit tijd voor mij hadden', 'Ik heb nu geen vertrouwen meer in mannen/vrouwen omdat ik bedrogen werd door mijn ex', 'Ik ben nu onsuccesvol omdat ik x of y niet mocht studeren van mijn ouders', ...

Je bent de speelbal!

Hoe groter je lijstje, hoe groter je inzicht.

In elk van deze voorbeelden kan je iets niet omdat er iets anders is geweest. Jij hebt het niet in de hand. En ik weet wel dat je daar niet dagelijks elke minuut aan denkt, maar het zit in je hersenen verankerd. En als je jezelf niet traint om dit met kleine dingen los te laten, dan kan je het vroeg of laat niet met de grote dingen.

Eigenlijk is de grote training hier om buiten 'schuld' te denken. Schuld is een concept van de mens, het is niet natuurlijk. Het is heeft een indeling nodig in goed en kwaad en die bestaat in de natuur niet.

'Wie je de schuld geeft, geef je de macht over je leven!' (Craemer)

Het woord 'omdat' geeft een oorzakelijk verband weer van iets over je huidige leven.

Waarom is het slachtofferstandpunt zo nadelig voor jou?

In het slachtofferstandpunt heb je geen enkele invloed op de situatie. Het is enkel de buitenwereld, de anderen die het kunnen veranderen. Het ligt trouwens aan hen. Als dit item in het verleden ligt, dan is er per definitie niets meer aan te doen. 🥴  Je kan het verleden namelijk niet meer veranderen. Pech!

Zo voel je je dan ook in je leven. Je voelt je machteloos, benadeeld, misdeeld.

Het voelt echt alsof je leven beter was geweest moest er iets anders zijn gelopen.
Dit is natuurlijk enkel een illusie.

Waarom nemen de meeste mensen dit standpunt zo graag in?

Misschien heb je wel al gemerkt dat de meeste mensen hun verhaal vanuit het slachtofferstandpunt vertellen. Je kan dit voor jezelf ook eens doen. Je schrijft heel spontaan je verhaal van je leven op, voornamelijk dat wat je niet zo bevallen heeft, en je kijkt eens als wie of wat jij opduikt in dit verhaal. Ben je eerder slachtoffer (diegene die er niets kan aan doen) of ben je de regisseur van het geheel.
En ja, bij andere mensen merk je het sneller als ze hun verhaal vanuit de slachtofferrol vertellen.

Waarom is het, dat dit zo'n attractief standpunt is?

Naast het feit dat wij meer aandacht en begrip hebben voor mensen die slachtoffer zijn is er nog een ander voordeel. Het ligt niet aan jou! Waar het daarnet nog een nadeel was, dat jij niets kan veranderen, is het nu een voordeel. Jij hoeft niets te veranderen. De anderen wel.

Er is nog een ander kantje aan. Even kijken of je dit kunt volgen.

Het universum streeft naar een evenwicht, naar een balans.
Als je zelf wordt benadeeld, dan is er een streven naar herstel, naar evenwicht. Bijvoorbeeld: iemand rijdt tegen mijn auto. Het is in evenwicht als die persoon de schade betaalt.

Bij het schuld-denken wordt het evenwicht hersteld door straffen.
Een mooi voorbeeld daarvan is jezelf de schuld geven. Ik ben zeker dat een aantal lezers al de gedachte zal gehad hebben: 'maar ik geef mezelf de schuld.' of 'Ik voel mezelf altijd zo schuldig!'. Als je jezelf de schuld geeft, dan ga je jezelf bestraffen. Je voelt je slecht, schuldig, klein, een slecht mens, ... en dit zou het onevenwicht wat ontstaan is door je 'foutieve handeling', moeten herstellen of toch in evenwicht brengen. Terzelfdertijd maakt dit gevoel het zeer moeilijk om openlijk voor je daad uit te komen, want je voelt je er zo slecht over.
In elk geval leidt deze straf zelden of nooit tot een verandering in gedrag.

In het slachtofferstandpunt heb je dus steeds nog een recht op herstel van het evenwicht. Je hebt eigenlijk nog het recht op compensatie, of een goedmaking. De ander, het leven of het universum is jou nog iets verschuldigd. Je hebt nog een tegoed-bon.
Mensen zeggen soms: 'Ik heb nu al genoeg pech gehad zeker, het mag wel eens stoppen.'

Of, als we nog een stapje verder gaan, is het zelfs zo dat je het recht hebt om de ander, het leven of het universum te bestraffen. Je hebt het recht je huidige partner niet meer te vertrouwen omdat jij bedrogen werd, alhoewel jouw huidige partner daar helemaal niets mee te maken heeft.

Vele mensen bestraffen nog hun ouders door niet 100% gelukkig te zijn.

Alle ouders willen maar één ding voor hun kinderen: dat ze gelukkig zijn. Dat kan je waarschijnlijk wel beamen, zeker als je zelf kinderen hebt.

Ben jij bereid je ouders dit geschenk te gunnen?

Hopelijk wel. En, als je hen jouw 100% gelukkig zijn gunt, kan je onmogelijk nog vasthouden aan het feit dat ze ook maar iets 'verkeerd' hebben gedaan. 😎

Jezelf bevrijden uit het slachtofferstandpunt.

Misschien heb je wel weerstand ontwikkeld bij het lezen van bovenstaande tekst. Sterk dat je nu nog steeds aan het lezen bent!
Deze weerstand is niet erg, integendeel. Hij is super interessant.
Het is een teken dat jouw denksysteem de mogelijke oplossing op een ander vlak niet ziet. En dat is bij vele mensen het geval.

Er is een mogelijkheid om je leven te leiden op een schepperstandpunt. Het standpunt dat jij regisseur bent van je leven. Dit standpunt kan je enkel leven als je niet meer in schuld denkt. Anders ga je denken: 'Ja, dan is het allemaal mijn schuld!' En dat is niet waar. Het is niet jouw schuld. Het is niemands schuld.

In onze trainingen oefenen wij om dit standpunt in te nemen in het dagelijkse leven. Hoe meer je oefent met de dagdagelijkse dingen, hoe meer je in staat bent om dit standpunt ook te leven als je onrecht wordt aangedaan.

Wij zien zelfs dat mensen die echt objectief groot leed hebben geleden, dit nieuwe standpunt maar al te graag innemen.

Het zorgt er namelijk voor dat je veel minder gaat lijden.

Je leed heb je namelijk niet in de hand, je mate en lengte van lijden wel!

Heb je interesse of heb je vragen, aarzel niet mij te contacteren!

Of neem deel aan het webinar: 'Weer 100% grip op je leven' op dinsdag 18 maart om 20u

>> meld je hier gratis aan <<
(Je komt niet in beeld)