Zonder conflicten, geen verbinding!

Als mensen elkaar leren kennen, ook in een liefdesrelatie, dan ken je niet alle voorwaarden van elkaar. Je bent in de kennismakingsfase. De oppervlakkige relaties blijven op dit niveau. Je houdt je aan de etiquette en toont je van je beste kant.

In een diepgaandere relatie zoals tussen vrienden of een liefdesrelatie blijf je niet in deze fase hangen. Automatisch, of je het wilt of niet, stoot je aan verwachtingen en voorwaarden van elkaar. 

Alle conflicten ontstaan omdat er aan verwachtingen (voorwaarden) niet werd voldaan of omdat er iets gebeurd is wat je niet verwacht had (en je als slecht ervaart). In een relatie tussen mensen komt dus vroeg of laat een conflict. Dan ben je niet meer in de kennismakingsfase maar in de conflictfase. 

Als je weet dat elk conflict te maken heeft met verwachtingen en voorwaarden, dan zijn die steeds oplosbaar, tenminste als je een gemeenschappelijke intentie hebt.

En toch gaan veel mensen conflicten niet aan. Ze gaan ze uit de weg, denkend dat ze wel vanzelf zullen oplossen.

Niets is echter minder waar. Een onopgelost conflict blijft altijd verder meespelen en wint aan kracht. Het zorgt ervoor dat je je wat terugtrekt tegenover de ander en niet meer helemaal meespeelt. In liefdesrelaties is dit een killer van de verliefdheidsfase.

De volgende fase, die sommige koppels nooit bereiken, is de organisatie-fase. Je communiceert over je verwachtingen, over je voorwaarden en stelt die zelf ook in vraag.

Als je daar zo lang over communiceert tot beide partijen voor 100% krijgen wat ze willen, dan kom je in de versmeltingsfase of verbindingsfase terecht.

Wat je daarvoor nodig hebt is volledige communicatie. Alles is gezegd, niets is achtergehouden.