Je kan niet falen en je kan niet slagen!

Amelie had me verteld dat ze in een productiegroepje zit en dat ze doelen stellen waar ze dan naartoe werken. Het bezorgt haar grote stress. Het doel niet halen staat voor Amelie gelijk aan falen, echt falen. Ze herkende dat ze ook in de eerste 5 leerjaren altijd de eerste was en toen plots niet meer. Toen voelde dat voor haar ook aan als falen en voelde ze zich daardoor niet goed genoeg.

Grégory is 19 jaar oud. Hij volgde het eerste jaar biochemie en heeft het niet gehaald. Hij is helemaal gedemotiveerd en voelt zich gefaald. Hij merkte al van jongs af aan dat hij prestaties probeerde te leveren om niet te falen. Hij had nog heel veel moeite met de scheiding van zijn ouders (een vechtscheiding) op zijn 5de levensjaar. Hij voelde zich toen ook gefaald en dacht als kind dat het iets met hem te maken had (wat trouwens heel veel voorkomt rond die leeftijd).

Danny is een kinesitherapeut. Nu volgt hij nog een cursus osteopathie om zich verder te bekwamen en een nieuw beroep te leren. Daar horen elk jaar examens bij. Elke keer opnieuw blokkeert Danny tijdens het examen. Het bezorgt hem zo’n stress dat hij niet kan reproduceren wat hij eigenlijk wel weet. Nu kwam hij in het laatste jaar en haalde zijn examen daardoor niet. Danny had een moeilijke jeugd en moest als kind steeds reageren op een een manier zoals zijn moeder dat wilde zodat zij niet uitzinnig werd. Hij wilde toen, als klein kind, al niet falen voor zijn mama.

Dat zijn 3 voorbeelden van mensen die ik de laatste tijd zag.

Het thema ‘falen’ is een super actueel thema, waar mensen het zich enorm moeilijk mee maken.

Voel jij je soms gefaald? Of denk je dat je kan falen in het leven? Of gebruik je gelijkaardige woorden naar je kids toe?

‘Eens een olympiër, altijd een olympiër!’
De meeste mensen worden, vaak op een subtiele, onbewuste manier, gebrainwasht dat als ze niet presteren of hun doelen niet halen, ze ‘niet goed genoeg’ zijn of gefaald zijn. Al van in het kleuteronderwijs, of ten laatste in het eerste leerjaar, word je beoordeeld op je prestaties. Daar is op zich niets mis mee, want prestaties zijn ook belangrijk. Maar kinderen identificeren zich met hun resultaten (door de ouders en leerkrachten die dit van generatie op generatie onbewust doorgeven).
Meestal zeggen we niet: ‘Je hebt de beste punten van de klas’ maar wel ’Je bent de beste van de klas’.

Laatst hoorde ik Karl Van Nieuwkerke nog benadrukken: ‘Eens een olympiër, altijd een olympiër’. Hij had zelf iemand een ex-olympiër genoemd en werd daarvoor terecht gewezen. Hij excuseerde zich in het openbaar.
Je bent als het ware je prestatie. We nemen het voor waar aan als we voor de buis zitten. En je wordt terechtgewezen als je het anders zegt.

De grote denkfout hier is de connectie tussen je ‘resultaten’ en je ‘zijn’.
Jammer dat we zelfs met de Olympische Spelen deze gedachte in de mensen hun brein bevestigen.

Het lijkt nochtans heel evident. Jij bent niet je resultaten, maar je hebt er. Tot je eens een slecht resultaat haalt en je er een soort schaamte rond voelt of het wegstopt voor andere mensen.
Bij Amelie, Grégory en Danny speelt dit een belangrijke rol. En uit ervaring zou ik inschatten dat dit bij 90% van de mensen het geval is. Het is een soort maatschappelijk gegeven geworden, een soort maatschappelijke context waarin we leven.

Veel mensen leven onbewust verder en worden nooit echt wakker. Presteren, goede resultaten produceren en een goede indruk maken naar de buitenwereld zou moeten bewijzen dat ze ‘goed genoeg zijn’.

Ook voor diegenen die erin slagen is het een stressvol leven. Het zijn vaak de perfectionisten, controle-freaks en strevers die geen enkel foutje willen maken. Zij willen ‘geslaagd’ uit het leven komen en het drijft hen ook vaak tot goede prestaties.
Maar wat is de prijs die ze ervoor betalen? En zijn goede prestaties ook niet mogelijk als je niet per sé iets over jezelf hoeft te bewijzen, maar gewoon als uitdrukking van jezelf?

Zoals je merkt in de 3 voorbeelden die ik gaf, er zit meestal een diepere pijn aan de wortel. De meeste mensen willen die pijn beschermen, zodat ze hem niet hoeven te voelen. Ze stoppen hem als het ware diep weg, zich voorstellend dat hij er dan niet meer is.
Maar als je hem de hele tijd wegstopt, wordt hij niet bepaald minder.

Je kan niet falen in het leven!
Als wij in onze trainingen vertellen dat je in het leven niet kan falen, botsen we vaak op weerstand. ‘Je kan toch wel falen’, zeggen ze, heel overtuigd.

Voor hen staat ‘een doel niet halen’, bijvoorbeeld een slecht examen afleggen, een bedrijf opstarten en failliet gaan, trouwen met iemand en dan weer scheiden, gelijk aan falen.

En als ‘een doel niet halen’ gelijk is aan ‘falen’, dan stellen mensen niet graag meer doelen. Ze produceren stress rond doelen, haken af of in het geval van Danny blokkeert je zenuwstelsel zelfs op het examen (het helpt je als het ware).
Het helpt je dus helemaal niet om je doelen te halen 😉

Je kan echt niet falen in het leven. En ja, je kunt wel eens je doelen niet halen en zelfs een grote teleurstelling meemaken zoals een scheiding of een faillissement. Maar dan heb je enkel je doel niet gehaald, heb een scheiding meegemaakt of ben je failliet gegaan.
Het zijn natuurlijk geen leuke belevenissen, maar jezelf gefaald voelen daarbovenop maakt het nog veel erger.
Ik hoor vaak mensen die tientallen jaren na hun scheiding een 'gefaald' gevoel hebben en daarmee blijven worstelen.

Een heel grote meerwaarde halen mensen uit onze trainingen als ze beginnen met het volgende inzicht om te zetten in hun leven: Je ‘zijn’ en je ‘resultaten’ hebben niets met elkaar te maken. 🍀

Ik weet dat je bewuste verstand nu denkt: ‘ja, dat is logisch, dat wist ik al lang!’ Maar toch zit dat diep vanbinnen in je ‘niet-bewuste’ deel van je brein geworteld.

Het is super bevrijdend om de connectie tussen je ‘zijn’ en je prestaties los te koppelen. Het vraagt oefening en tijd, maar dan kan je ophouden met ‘bewijzeritis’: steeds goede resultaten leveren om iets over jezelf te bewijzen.

Je kan niet slagen in het leven!
Als je niet kan falen in het leven, kan je ook niet slagen in het leven.

En inderdaad, op het einde van je leven staat er niemand die jou een diploma geeft van 'geslaagd' of 'niet geslaagd'. Je gaat gewoon de kist in en dat was het. Je hebt in je leven dingen gedaan die functioneerden en dingen die niet functioneerden, maar die laatste hebben dan weer gefunctioneerd om uit te vinden dat ze niet functioneerden.

Op het einde van je leven is jouw intentie vervuld. Jij hebt jezelf helemaal tot uitdrukking gebracht. En niemand hoeft daar een oordeel over te vellen. Veel mensen zeggen op hun sterfbed dat ze wat meer tijd hadden moeten nemen om écht te leven, voor familie en vrienden en minder om alles perfect te doen en een goede indruk te maken.

Het leven is een dans. Het is geen wedstrijd, geen reis met bestemming. Je hoeft nergens aan te komen. Want moest dat zo zijn, dan zou je, als je succesvol bent, al kunnen aankomen op je dertigste en dan is je leven voorbij 🤪.

De oplossing ligt niet in het complete tegendeel
Door het lezen van de tekst zou je denken dat prestaties helemaal niet belangrijk zijn. Het lijkt alsof het er niet toe doet of je fouten maakt of je doelen niet haalt. Dat klopt niet.

Ons verstand zoekt altijd de oplossing in het complete tegendeel. Als mensen bewust worden dat prestaties niets over hen zegt, dan hebben ze al eens de neiging om in een patroon te vallen van onverschilligheid. 'Het maakt niets uit of ik het haal of niet.'

Daarom is dit een oplossing die voor niemand echt aantrekkelijk is.  Soms horen we dan de mensen zeggen: 'ja, dan moeten we ons van niets meer aantrekken, zeker?', met een irritatie in hun stem.

De oplossing ligt hem niet in het tegendeel (want dan blijf je op hetzelfde niveau). De oplossing ligt op een heel ander vlak. Niet meer het vlak van overleven door beoordelen, maar het vlak van het echte 'Leven'!

Doelen stellen als uitdrukking van jouw vervulling. Hierbij niets over jezelf te moeten bewijzen, maar jezelf leren kennen, uitdagen en vooral vervuld zijn op de weg naar het doel.

Uiteraard is dit geen quick-fix maar een diepgaande verandering.

Vind je dit inspirerend, zorg dan dat je erbij bent in één van onze trainingen of een gratis infoavond of neem contact op voor een persoonlijk gesprek.

Wat zou jij anders doen als je niet kon falen en niet hoeft te slagen?

Dit is een vraag die je jezelf kunt stellen en beantwoorden. Misschien brengt het je al tot inzicht hoezeer je je laat drijven door deze onderliggende context. Het zal je levenskwaliteit in elk geval gevoelig verbeteren en je resultaten ook!

👉🏼 Amelie kon weer doelen stellen, meespelen en elk resultaat als zelf-inzicht gebruiken. ❤️

👉🏼 Grégory kan door zijn jeugdtrauma helemaal te helen, de richting kiezen die echt voor hem is. ❤️

👉🏼 Danny voelt zich rustiger en bereidt zich voor op zijn herexamen. ❤️ We hadden nog maar één gesprek en dit was zijn feedback na dit gesprek:

"Het gesprek was ontzettend fijn en heeft me ontzettend veel inzichten gegeven. Ik heb een afspraak gemaakt met klasgenoten om de opdracht uit te voeren en ben ik er ook mee bezig in mijn privé leven. Ik word nu ook gecoacht voor mijn sport en probeer het niet als kritiek meer te ervaren maar als liefde dat mensen me willen helpen beter te worden en probeer die context te veranderen dat ze me dus niet meer beoordelen op mij als persoon maar maar acties en om die acties te verbeteren dat mensen de energie nemen om mij feedback te geven.

Ook heb ik dit aan meerdere mensen uitgelegd die mij hierin ook kunnen helpen en waarmee ik me het veiligst voel.

Het gesprek was daarom ontzettend leerzaam en toepasbaar zonder dat ik dat in eerste instantie dacht. Zelfs mijn vrouw was verbaasd de laatste periode hoe ik op bepaalde opmerkingen van mensen reageerde waarin ik voorheen defensief reageerde bedankte ik die mensen juist en diep van binnen voelde ik me ook rustiger."