Je leeft in ofwel in angst of in liefde.
10 november 2024Je zou soms denken dat je verleden een vaststaand feit is, verankerd voor altijd in je hersenen. ⛓️
Niets is echter minder waar. Je hersenen kunnen dat enkel onthouden door er constant of regelmatig verhalen over te vertellen. En natuurlijk, hoe ingrijpender iets is, hoe meer je verhalen vertelt (in jezelf of aan anderen). Je hersenen vullen de hiaten in de verhalen op en laten ze door de filter van jouw denken lopen.
Een klein voorbeeldje: 2 mensen overleven een heel zwaar auto-ongeval en komen als bij wonder ongedeerd uit het wrak. Voor de ene is het ongeval een bewijs dat zijn leven echt aan een zijden draadje heeft gehangen. Als hij erover vertelt aan zijn vrienden, dan toont hij een foto van het wrak en vertelt erbij dat hij nu angst heeft en echt geen risico meer neemt want hij was bijna dood. De volgende keer kan het zomaar het geval zijn. Iedereen beaamt hem. Hij leeft een leven zonder risico met als bewijs dit ongeval.
De andere vertelt ook over het ongeval aan zijn vrienden en toont de foto van het wrak. Hij stelt dat hij waarschijnlijk wel 5 engelbewaarders heeft en dat hij nergens nog bang voor is. Want, eerlijk gezegd, als je deze crash overleeft, dan hoef je nergens meer angst voor te hebben. Hij leeft een leven vol risico en avontuur en het bewijs is hetzelfde ongeval.
De dingen die gebeurd zijn, de feiten, die zijn vaststaand.
Maar wat je eruit besloten hebt, wat je erover gedacht hebt, hoe je het beleefd hebt, hoe je er nu nog op reageert, is vatbaar voor verandering.🌟
En dat kan de grootste transformatie ooit betekenen.💥
Onze herinneringen worden namelijk niet zwart-wit opgeslagen. Ze worden levendig gehouden door de verhalen die we erover vertellen. En die verhalen zijn vaak niet meer de objectieve realiteit. Ze zijn zeer emotioneel gekleurd en bevatten oordelen over onszelf, de ander, het leven, personen van het andere geslacht, ....
En voor we het weten wil ons brein enkel nog gelijk hebben over zijn standpunt die hij er onderliggend bij vertelt. Dan ben je eigenlijk een strijd aan het voeren over een bepaalde waarheid. Grappig is, dat we dan ook belevenissen aantrekken die passen in die waarheid.
Vaak vertellen we onszelf het verhaal dat iets uit ons verleden niet had mogen gebeuren. En voor we het weten zijn we in een constante strijd met het verleden. Iets wat je toch niet meer kunt veranderen. Maar die strijd kost je wel je leven en je levendigheid van vandaag. Hier is toestemmen of loslaten het grote toverwoord. En toestemmen betekent niet dat je het goed hoeft te vinden.
Het mooiste voorbeeld voor mij is dat van Erna (fictieve naam), die op 72 jarige leeftijd onze training volgde en haar hele jeugd herschreef. Niet dat ze de heel erge gebeurtenissen mooi moest praten maar ze hield op te vechten tegen dat was is geweest.
Haar leven veranderde helemaal. De verbittering verdween en maakte plaats voor vitaliteit en genot.
>> lees meer << (het verhaal leidt ons naar het beste restaurant van Belgie.)
Hou je ook soms vast aan dingen uit je verleden?
Merk je ook dat je verwijten hebt naar vroeger?
Denk je ook dat dingen beter anders hadden geweest?
